مفاتح الغیب [ کلیدهای غیب ]

وساطت ازدواج به ضمیمۀ ختومات واذکارهفته ، دعاهای نازایی ، گشایش بخت ، گشایش کار ، باطل السحرو.........

مفاتح الغیب [ کلیدهای غیب ]

وساطت ازدواج به ضمیمۀ ختومات واذکارهفته ، دعاهای نازایی ، گشایش بخت ، گشایش کار ، باطل السحرو.........

رشوه پدیدۀ شوم اجتماعی

  بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم 

  

رشوه ؟!!!


    

   

 

 پدر مادر عزیزم چرا فکر میکنید با درآمدحرام من خوشبخت تر خواهم بود؟؟!!!

 

 یکى از پدیده هاى ناهنجار اقتصادى که گریبانگیر بیشتر جوامع انسانى است، «رشوه خوارى» مى باشد که بسان آفتى ویرانگر، تاروپود قانون ومقررات را ازهم گسیخته وسبب هرج ومرج مى‏گردد.
 


 

  مفهوم رشوه‏  

 

رشوه، آن مزد ومالى است که براى از بین بردن حقّ دهند، یا جهت حقّ نمودن باطلى دریافت نمایند و «رَشا» یعنى رشوه داد، منحرف کرد.»
رشوه به دوقسمِ رشوه در حکم وقضاوت و رشوه براى راه افتادن کارو تسریع درآن، تقسیم مى‏شود؛ رشوه درحکم، براى دهنده وگیرنده آن حرام بوده ودر روایات ازآن به عنوان کفر به خدا و رسول، یادشده‏است. چنانکه امام صادق علیه السلام به عمار بن مروان فرمود:
 «امَّا الرُّشا- یا عَمَّارُ- فىِ الْاحْکامِ فَانَّ ذلِکَ الْکُفْرُ بِاللَّهِ الْعَظیمِ وَ بِرَسُولِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ.»
امااى عمّار! رشوه‏گرفتن دراحکام (قضاوتها) کفر به خداوند بزرگ و رسولش (ص) مى‏باشد.
ودر جاى دیگر مى‏فرماید:
 «مِنْ اکْلِ الْسُّحْتِ الْرَّشْوَةُ فىِ الْحُکْمِ»  رشوه گرفتن‏در قضاوت‏از حرامخوارى است.
قسم دوم رشوه‏اى است که براى راه افتادن کار، سرعت درکار وایجاد اغماض در نظر مسؤولان رشوه خوار، داده مى‏شود که این قسم شاید براى دهنده آن ایرادى نداشته باشد. چنانکه گاهى فقها فتوا مى‏دهند، پرداخت پولى جهت تسریع در رسیدگى به پرونده، شکایت و ... مانعى ندارد. اما گرفتن آن، حقّ نیست، یعنى اشکال کار در گیرنده رشوه است که أکل مال به باطل مى‏کند؛ دربعضى ازروایات هم مى بینیم، با چنین رشوه گرفتنهایى برخورد شده است؛ یکى از فرمانداران پیامبراکرم صلى‏الله‏علیه وآله رشوه‏اى را در شکل هدیه گرفت. حضرت به او اعتراض کرد وفرمود:
چگونه آنچه را حقّ نیست، مى‏گیرى؟ او پاسخ داد: اى رسول خدا! آنچه من‏گرفتم، هدیه بود.
پیامبر (ص) فرمود: توگمان مى‏کنى اگر یکى از شما درخانه اش بنشیند وکار گزار ما نباشد، مردم چیزى به او هدیه خواهند داد؟
امیرالمؤمنین علیه السلام نیز حقیقت این نوع رشوه را چنین بیان مى‏فرماید:
 «... طارِقٌ طَرَقَنا بِمَلْفُوفَةٍ فى‏ وِعائِها، وَ مَعْجُونَةٍ شَنِئْتُها، کَانَّما عُجِنَتْ بِریقِ حَیَّةٍ اوْقَیْئِها ...»
شخصى در شب، نزد ما آمد، باارمغانى درظرف سربسته وحلوایى که من آن را دشمن داشته، به آن بدبین بودم، بطورى که گویا باآب دهان یاقى‏ء مار خمیر شده بود.
زشتى رشوه سبب مى‏شود که رشوه خوار ورشوه دهنده از نامهایى مانند هدیه، تعارف، حق وحساب، حق زحمت و انعام، استفاده کنند؛ ولى روشن است که این تغییر نامها به هیچ وجه، تغییرى در ماهیت وزشتى رشوه نمى‏دهد. 

 

 

نکوهش اسلام از رشوه
 
 

 رشوه یکى‏ازگناهان کبیره‏است، چنانچه علّامه طباطبایى آن رااز موارد روشن اکل سحت (حرام خواری )دانسته  وامام خمینى (ره) نیز اکل سحت را از گناهان کبیره مى داند. ازاین رو، اسلام رشوه راباشدّت مورد نکوهش قرارداده ومحکوم مى‏کند. قرآن کریم مى‏فرماید:
«وَلا تَأْکُلُوا أَمْوالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْباطِلِ وَ تُدْلُوا بِهاالَى‏الحُکَّامِ لِتَاْکُلُوا فَریقاً مِنْ امْوالِ النَّاسِ بِالْاثْمِ»
اموال یکدیگر رابه ناحقّ نخورید وآن رابه حاکمان رشوه ندهید تا بدان سبب اموال گروهى دیگر را به ناحقّ بخورید.
پیامبراکرم صلى‏اللّه علیه وآله مى‏فرماید:
«الرَّاشى‏ وَ الْمُرْتَشى‏ وَ الْماشى‏ بَیْنَهُما مَلْعُونُونَ»
گیرنده ودهنده رشوه وکسى که واسطه بین آن دو است همگى ملعون هستند.


‏ 

پیامدهاى رشوه‏خوارى  

حرام خوارى ورواجِ رشوه دادن و رشوه خوردن پیامدها ومفاسد زیادى دارد که در زیر به چند نمونه از آنها اشاره مى کنیم: 


الف- فساد مالى وادارى‏  

هیچ حکومتى بدون یک تشکیلات اجرایى سالم وقوى قادر به اداره مملکت‏خویش نیست وپیدایش پدیده شوم رشوه خوارى، روند عادّى تشکیلات اجرایى وادارى را از کار مى‏اندازدوبه دنبال آن فساد مالى نیز چون سرطانى پیکره تشکیلات را فلج مى‏کند. حتى رشوه خوارى قادر است دستگاه نظامى یک مملکت را نیز از کار بیندازد وملت رابه خاک سیاه نشاند. چنان که در رویارویى امام حسن مجتبى علیه السلام بامعاویه، سرداران لشکر او با رشوه‏هاى معاویه، بانیروهاى تحت امر خویش به معاویه پیوستند و بدین وسیله سپاه امام را در برابر نیروهاى معاویه متزلزل کردند و شد آنچه نباید مى‏شد. 

ب- نقض قوانین وحقوق اجتماعى‏  

 

 

رواج رشوه سبب مى‏شود، قوانین، نتیجه معکوس داشته باشند؛ زیرا قدرتمندان با رشوه دادن، قوانین رابه نفع خود تمام مى‏کنند ودرهر اجتماعى رشوه نفوذ کند، شیرازه زندگى مردم از هم مى‏پاشد وظلم وفساد وبى عدالتى وتبعیض درهمه سازمانهاى آنهانفوذ مى‏کند واز قانون و عدالت جز نامى باقى نخواهد ماند، متخلّفین ومتجاوزین به حقوق وقوانین اجتماع از اجراى قانون وعدالت نمى‏هراسند، وستمدیدگان ومحرومان اجتماع هم از اجراى آن مأیوسند؛ زیرا مى‏دانند با تهیدستى کسى به فریاد آنهانخواهد رسید. حضرت على علیه السلام مى‏فرماید:
 «... لا یَنْبَغى‏ انْ یَکوُنَ الْوالِىَ عَلَى‏الْفُرُوُجِ وَ الدِّماءِ وَ الْمَغانِمِ وَ الْأَحْکامِ وَ امامَةِالْمُسْلِمینَ، الْبَخیلُ ... وَ لَا الْمُرْتَشى‏ فى‏ الْحُکْمِ فَیَذْهَبَ بِالْحُقُوقِ وَ یَقِفَ بِها دُونَ الْمَقاطِعِ ...»
سزاوار نیست بخیل، برناموس، جان، غنیمتها واحکام مسلمانان، ولایت یابد وامامت آنان راعهده‏دار شود وسزاوار نیست کسى که درحکم رشوه‏مى گیرد برمسلمانان ولایت یابد، تاحقوق راپایمال کند وآن را چنانکه باید به صاحب حق نرساند.
با شیوع «رشوه خوارى» و «رشوه پردازى» دیگر سنگ روى سنگ بند نمى شود
وهیچ گونه تضمینى براى اجراى هیچ قانونى باقى نمى‏ماند.
 
   

ج- سنگدلى‏

 

رشوه خوارى یکى ازموارد روشن خوردن مال حرام است که چون سمّى کشنده حیات معنوى دل رانابودمى کند وآن را چون سنگى جامد وسخت مى گرداند که دیگر هر گونه سخن حقّ وپند واندرزى رانمى پذیرد وآه وناله هیچ مظلومى در او اثر نمى‏کند. چنانکه سخن امام حسین علیه السلام بر آن تصریح داشت
این حقیقت رادر زندگى روزمرّه خود مشاهده مى‏کنیم، افرادى هستند که وقتى کارى را که مى دانند صد درصد گناه است شروع مى‏کنند، در وهله اوّل از این کار ناراحت هستند ولى کم کم باگناه و رشوه انس مى‏گیرند ودیگر ناراحت نیستند و گاهى کار به جایى مى‏رسد که آن را وظیفه خود بلکه وظیفه دینى خود مى‏پندارند.
  

د- قبول نشدن دعا وعبادت‏
  

 

رشوه یکى از موانع قبولى دعا وعبادت است. رسول اکرم صلّى اللّه‏علیه وآله فرمود:
 «مَنْ اکَلَ لُقْمَةَ حَرامٍ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَواةٌ ارْبَعینَ لَیْلَةً وَ لَمْ تُسْتَجَبْ لَهُ دَوعْوَةٌ ارْبَعینَ صَباحاً وکُلُّ لَحْمٍ یُنْبِتُهُ الْحَرامُ فَالنَّارُ اوْلى‏ بِهِ ...»
کسى که لقمه حرامى بخورد تا چهل شب نمازش قبول و تا چهل روز دعایش مستجاب نمى‏شود وهر گوشتى که در بدن او از حرام روییده شود، پس آتش به آن سزاوارتر است.
 «اذا وَقَعَتِ الْلُّقْمَةُ مِنْ حَرامٍ فِى جَوْفِ الْعَبْدِ لَعَنَهُ کُلُّ مَلَکٍ فىِ‏السَّمواتِ وَالْأَرْضِ»
هرگاه لقمه‏حرامى درشکم بنده‏اى قرارگیرد، هرفرشته‏اى درآسمانهاو زمین‏او رانفرین مى‏کند.
پس بسیار روشن است که گناه وحرامخوارى ورشوه خوارى سبب مى‏شود که‏دعا وعبادت بى‏اثر شود و مورد پذیرش درگاه الهى قرارنگیرد.  

ه- سختى حساب وعذاب اخروى‏

 

انسانى که در جمع کردن ثروت توجهى به حلال و حرام نکرده وبا رشوه خوارى، ثروت اندوخته وروزى خویش رابه دست آورده است دراین دنیا در دوزخى از آه یتیمان و درماندگان زندگى مى‏کند که درآخرت نیز به جهنّمى پاینده تبدیل شده دمار از روزگارش درخواهد آورد. قرآن کریم مى‏فرماید:
 «انَّ الَذّینَ یَأْکُلُونَ امْوالَ الْیَتامى‏ ظُلْماً انَّما یَأْکُلُونَ فى‏ بُطُونِهِمْ ناراً» 

 

  

آنهاکه اموال یتیمان را از روى ستم مى خورند، آتش در دلهاى خود مى‏خورند. 


پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه وآله مى فرماید:
 «لا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ نَبَتَ لَحْمُهُ مِنَ السُّحْتِ، النَّارُ اوْلى‏ بِهِ»
کسى که گوشتش از حرامخوارى روییده باشد، داخل بهشت نخواهد شد و دوزخ براى‏او سزاوارتراست. 

  

یک نکته

اگر گفتن حقّ متوقّف بر دادن رشوه باشد، اسلام اجازه داده است براى جلوگیرى از ضرر و رسیدن به حق، انسان رشوه بدهد، ولى در این صورت باز هم گرفتن رشوه حرام است. امام خمینى قدّس سرّه مى‏فرماید:
«گرفتن رشوه ودادن آن اگر منجرّ به حکمِ باطل گردد، حرام است ولى اگر کسى رسیدن به حقش متوقف بر پرداخت رشوه به قاضى باشد براى وى جایز است، امّا براى گیرنده رشوه حرام مى‏باشد.» 

                                  پایان     
نظرات 1 + ارسال نظر
ع-ق سه‌شنبه 14 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 23:06

سلام علیکم.
رشوه قبلأبوده در زمان شاه الان بدتر شده وبدتر هم خواهد شد .از دفن میت بگیر تا وضو گرفتن در وضو خانه مسجد باکمی تأخیر ،از سید وعام بگیر که نمیدانم کی گفته خون سیدها با بقیه فرق دارد که حق آنها هم از بیت المال فرق میکند تا بقیه کارها.اصلأ خود حضرت رسول مگر برعلیه تبعیض ونابرابری قیام نکرد مگر امام حسین وبقیه ائمه نکردن حالا چراباید لجوج ترین بی گذشت ترین عصبی ترین مردم که خودشان روزچهارشنبه رامیگویند ماعصبانی هستیم وحال عادی نداریم (سیدها)باید حق سادات بگیرند!!؟ این رااگر بخواهید تبعیض وبزرگترین رشوه است .بگذریم رشوه رانه شما که هیچیک از سران مملکت نیز نمیتوانند درست کنند ،همت عمومی، رفاه نسبی مادی وفکری می خواهد که فعلأ مقدور نیست

1- حق باشماست متاسفانه رشوه درجامعه زیاد است وامثال بنده توان جلوگیری نداریم چون مقام اجرائی نیستیم بلکه رسالت امثال بنده اطلاع رسانی است کما اینکه خداوند به پیامبرعزیز اسلام فرمودند انک بشیر ونذیر (امید دهنده به رحمت الهی وترساننده از عذاب الهی هستی )

فقط امیدواریم با انجام این رسالت انسانها با احکام شریعت آشنا بشوند ولی موفق شدنشان به عمل توفیقی است که باید از جانب خداوند به آنها داده شود که از عهدۀ ما خارج است .



2- خداوند در قرآن ملاک برتری را تقوا قرار داده است (ان اکرمکم عند الله اتقیکم ) اگر کسی مدعی فضیلتی برای خودش باشد از دائره بندگی خارج است . ولی آنچه که در رابطه با ذریه حضرت زهرای مرضیه ما در جامعه رعایت میکنیم نه از باب این است که امتیازی برای شخص قائل باشیم بلکه احترامی است که برای شخصیت آنها به واسطه انتسابشان به خاندان وحی قائل هستیم واز آن جهت است که فرمودۀ رسول اکرم (ص) را اطاعت کرده باشیم که فرمودند لااسئلکم علیه اجرا الا المودة ذی الغربی (من از شما اجری بابت رسالتم نمی خواهم مگر دوست داشتن خانواد ه ام را )البته این پرواضح است که نباید باعث سوء استفاده سادات محترم واقع شود بلکه برعکس مسؤلیت آنها را سنگین تر می کند وباید بدانند احترام به آنها درواقع احترام حضرات معصومین سلام الله علیهم اجمعین است .



3- خمس حقی است که اسلام برای سادات فقیر در نظر گرفته است تا آنه مجبورنشوند با دست دراز کردن پیش هر کس ونا کس احترام وحرمت اجدادگرامشان را ضایع نمایند واز همین جهت است که اسلام صدقۀ غیر سید را بر سید حرام نموده است هم چنین فطریه غیر سید را بر سید ، ولذا خمس را به دوقسمت کرده اند یک قسمت سهم امام زمان (عج)است که طبق صلاحدید ایشان ودر زمان غیبت طبق نظر مراجع تقلید مصرف می شود ویک قسمت سهم سادات فقیر است که آنهم در زمان غیبت طبق نظر وفتوای مراجع تقلید باید به سادات فقیر پرداخت شود نه اینکه حق هر کس است که سید باشد .



4- حق با شماست متاسفانه بعضی از سادات درجامعه اینگونه که شما فرمودید عمل می کنند وجالب است که بدانید همانها که به ما گفته اند که احترام سادات را داشته باشید به آنها هم گفته اند که روز قیامت برای هر خطا دوبار مجازات می شوید یک بار مثل افرا غیر سادات بخاطر خطایتان ویک بار بخاطر اینکه با آن گناه حرمت پیامبر واهلبیت را ضایع کردید .واین نشان می دهد که آنها خودشان مسؤلیت بیشتری درحفظ حرمت واحترام اهلبیت عصمت وطهارت را دارند بقول عوام حرمت امامزاده را باید متولی امامزاده نگهدارد . به هر حال ما مسؤل اعمال ورفتار دیگران نیستیم بلکه نسبت به اعمال ورفتار خودمان مسؤل هستیم وباید تلاش کنیم هرچه بیشتر وبهتر اعمال ورفتارمان مورد رضای خداوند تبارک وتعالی واهلبیت عصمت وطهارت (ع) باشد

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد